De achtergrond van kees

Kees is de naam die ik kreeg bij mijn geboorte. En kees is de naam waaronder ik werk. De schrijfwijze verwijst naar de leeskaarten die op de basisschool werden gebruikt waar ik ooit heb leren lezen en schrijven. De leeskaart kees hing in de klas aan een lijntje tussen pim en miep. Ik leerde daar dat de tekens k, ee en s samen kees werden. De Kees die ik kende was mijn evenbeeld in de spiegel. Maar nu bleek kees ook het jongetje op de afbeelding: met een korte broek, blauw haar en een tol in zijn hand.

Zo leerde ik lezen; letters werden woorden, woorden maakten zinnen, zinnen maakte verhalen en verhalen vertelden belevenissen, dromen en gedachten. Ik vind het prachtig hoe klanken en symbolen maken dat wij met anderen kunnen communiceren en verbinding maken.

Maar het gaat mis wanneer mijn woorden alleen de betekenis hebben vanuit mijn perspectief, en ze niet langer overeenkomen met de beleving van de ander. Daar stopt communicatie en ontstaan spanningen en conflicten. Want dan blijkt dat achter mijn kees een hele andere wereld schuilt dan het begrip kees van mijn buurman.

k ee s is voor mij een verwijzing naar het hart van communicatie: het zoeken naar de verschillende belevenissen, gedachten en dromen achter woorden en zinnen. Het zoeken naar verrijking door verbinding.

kees van eijk

mediation | facilitation | training